Gedicht: Even uitwaaien op het strand

fotografie: zimonias magazine

Voorwoord:

Voor mijn passie voor fotografie ga ik graag op pad. Vandaag belande ik in Monster, Nederland, een dorp vlakbij het strand, tussen Hoek van Holland en kijkduin, Den Haag.
Een prachtig gebied met een groot strand en veel duinen waar de schoonheid je al gauw tegemoet loopt. Er stond een hoop wind en zo ontstond er een gedicht.

Gedicht: Even uitwaaien op het strand

Even uitwaaien op het strand
Samen met mijn camera, hand in hand
Het waait stevig en de golfen zijn wild
Maar in mijn hoofd wordt het even stil

De schoonheid van de prachtige natuur
De zee, de duinen, zijn mijn avontuur
De meeuwen, de mensen, iedereen geniet
Wat een geweldig mooi, Nederlands gebied

De inspiratie groeit en de camera schiet
Kitssurfers op het water, ik geniet
Wat een heerlijke sport, lijkt me dat
Vrijheid op het water in een groot voetenbad

Honden, rennen om mij heen,
Nieuwsgierig dichtbij, vlak langs mijn been
Het schuim staat vol, bovenop hun bek
van het rennen langs de hele omtrek

Door de wind ontstaat er een soort zandstorm
En dat maakt weer een heel nieuw,  platvorm
De natuur zorgt zelf voor deze vernieuwing
Maar geeft van tevoren daarover geen waarschuwing

Er staan sporen in het zand
Wie heeft die daar dan weer neer gepland
Schijnbaar iemand met een paard
heeft zich op het strand gewaagd

Ook mensen op de fiets komen voorbij
zware kost, zegt dat in mij
Vast een training, denk ik dan
Gelukkig niet mijn pakkie-an

Mensen wandelen, samen of met de hond
Genieten van de frisse lucht en de meeuwenstront
Het maakt allemaal niet uit, dat is natuur
anderen zitten weer op het terras aan de bittergarnituur

Zo is er voor iedereen wel wat
Zo kan je droog blijven maar je kan ook gaan voor nat
Zo kan iedereen uit zijn bol
Maar ik ga naar huis, want mijn rolletje is vol

fotografie en tekst: Zimonias Magazine